Het verhaal van 61 Birds kreeg reeds vroeg vorm. 

Van toen ik met mijn fietsje alleen of met vrienden de buurt kon ontdekken. Die buurt met zijn grachten, zijn beken, zijn veedrinkpoelen. Met zijn broekbos, zijn weiden, zijn velden en boerderijen, dat was mijn speelterrein. 

Het was mijn leer- en leefterrein. In die natuurlijke omgeving groeide mijn liefde voor planten en dieren. In de poel ving ik kikkers, salamanders, stekelbaarsjes. Samen met de talloze kleine wezens die als bijvangst te ontdekken waren - watervlooien, larven van waterjuffers en libellen - kleurden ze mijn wereld. 

Ook vogels lieten zich makkelijk ontdekken. In de wetenschap dat ze via het luchtruim afstand van ons kunnen nemen, laten ze zich van dichtbij observeren. De zwaluwen onder de dakgoot, de kieviten met hun baltsvluchten over de akkers, de leeuweriken zingend boven de graanvelden. Ze waren mijn deel. 

Pas tientallen jaren later, bij het zien opgroeien van mijn eigen kinderen, merkte ik dat de buurt niet meer zo’n buurt is. Dat de wereld niet meer zo’n wereld is. Nooit eerder leek toekomst zo’n zwaar beladen woord. En daar gaat mijn verhaal verder, het verhaal van 61Birds.

Mijn creatieve uitwassen hebben tot doel stil te staan bij wat is, bij wat er om ons heen gebeurt. De kunstwerken nodigen uit om te durven zien waar we nu staan. In het besef dat dit niet enkel mijn verhaal is, maar het verhaal van ons allen. In de hoop dat ze inspireren naar een betere toekomst toe.

Bart Van Hee